Ratne Vesti

  Zastava M53 je jugoslovenski mitraljez opšte namene koji je između 1954. i 1971.proizvodila fabrika Zavodi crvena zastava, danas Zastava oružje iz Kragujevca . Razvijen je obrnutim inženjeringom na osnovu nemačkog mitraljeza MG 42 [2] u kalibru 7.92 × 57 mm koji je u to vreme bio osnovni kalibar JNA. Jedine razlike u odnosu na original su nešto snažnija povratna opruga kojom je brzine paljbe smanjena na oko 950 metaka u minuti, drveni kundak za razliku od nemačkog originala koji je imao plastični, kao i nešto duže nožice. Ostale karakteristike originala su zadržane, što M53 čini gotovo identičnom kopijom. Moguće je koristiti delove sa MG 42 na M53 i obrnuto. Kao i originalni, bio je poznat pod nadimkom "šarac". M53 je pouzdano oružje robustne konstrukcije težine oko 11,5 kilograma . Glavni delovi: sanduk, poklopac sanduka i navlaka cevi su izrađeni presovanjem limova. Na poklopcu sanduka su utisnuti grb SFRJ i oznaka „Preduzeće 44”.   Dejstvuje iz redenika na pr

  Heckler & Koch MP5 (od nemačkog Maschinenpistole 5 - „mašinski pištolj model 5") je automat , kojeg su 1960-ih razvili stručnjaci nemačke firme Hekler i Koh . MP5 je trenutno jedan od najrasprostranjenijih automata u svetu. Tokom 1990-ih, Hekler i Koh je razvio UMP, koji je trebalo da bude naslednik MP5, mada se oba oružja i dalje proizvode.   MP5 se po licenci proizvodi u nekoliko država, uključujući Grčku , Iran , Pakistan , Saudijsku Arabiju , Sudan , Tursku i Ujedinjeno Kraljevstvo .    Odlična balansiranost i ergonomska rešenja čine ovaj automat lakim za manevrisanje i levorukim i desnorukim strelcima, pa je skoro neprevaziđen kad je u pitanju bliska borba. Lako se rasklapa i održava. Cev puške je izrađena metodom hladnog kovanja i zavarena je za sanduk. Unutrašnjost je hromirana i ožljebljena. Žlebovi obezbeđuju korak uvijanja u razmeri od 1: 10 (korak uvijanja pokazuje koliko puta se zrno rotira dok ne izađe iz cevi). Ovo oružje se koristi u policijskim i vo

  „Hekler i Koh G36“ je automatska ili jurišna puška nemačke prozvodnje. Razvijena je devedesetih godina, kao zamena za pušku G3 u nemačkim oružanim snagama. Povod je bio prelazak sa kalibra       7,62 × 51 mm na kalibar 5,56 × 45 mm u okviru NATO standardizacije. Umesto unapređenja dotadašnjih modela, u Bundesveru je odlučeno da se pokrene razvoj potpuno novog oružja oko ovog metka.    Puška za sada predstavlja standardno oružje nemačkih oružanih snaga, a 2015 . je najavljeno njeno povlačenje iz naoružanja borbenih jedinica. Nalazi se i u upotrebi u vojnim i policijskim snaga većeg broja zemalja (SAD, Španija, Norveška, Crna Gora, Albanija, Srbija i druge).    U aprilu 2012 , u javnosti su se pojavili izveštaji da je u uslovima povišenih temperatura avganistanskog ratišta kod pušaka G36 dolazilo do pregrevanja nakon ispaljivanja više stotina metaka tokom dužih dejstava. Pregrevanje utiče na preciznost G36, pa je teško pogađati ciljeve na daljinama preko 100 metara, puška

  M1 Abrams je glavni borbeni tenk američke vojske . Naziv je dobio po Krejtonu Abramsu, nekadašnjem načelniku generalštaba vojske SAD.     Početak razvoja Abrams kreće 1971 . godine u saradnji sa Zapadnom Nemačkom kada se razvija program MBT-70. Nakon propasti tog projekta SAD pokreće svoj projekat KSM-803, koji je zbog visoke cene i složenosti odbačen.   Ispitivanje osobina novog tenka je bilo pod istim uslovima kao kod njemačkog Leoparda 2 , a rezultati nikada nisu objavljeni. Amerikanci su kao glavno oružje preuzeli top kalibra 120 mm sa Leoparda 2, a sve ostalo su razvili samostalno.    Serijska proizvodnja pod oznakom M1 Abrams počela je 1980 . godine u Ohaju . Početno se proizvodilo 30 komada mesečno, a kasnije je osposobljena još jedna fabrika pa su zajedno pravili 60 tenkova mesečno. Godine 1985. kreće serijska proizvodnja poboljšane verzije M1A1, a 1992 . verzije M1A2.      Brzina na putu 67.60 km/h km/h   Doseg 426 km km    Glavno naoružanje 105 mm M6

  Mikojan MiG-35   je ruski   višenamenski   lovački avion , (ruski:   Mikoяn MiG-35 ; NATO nomenklatura: Fulcrum-F ). Projektovao ga je projektni biro   Mikojana , a proizvedi se u fabrici Soko. Predstavljen je kao   lovački avion 4.++ generacije , a nastao je razvojem ranijih aviona iz porodice MiG-a,   MiG-29M / M2   i MiG-29K / KUB. Prvi prototip je modifikacija primerka aviona koji je korišćen kao demonstrator u razvoju varijante MiG-29M2. MiG-35 je zvanično predstavljen svetu tokom priredbe Aero Indija 2007. godine.     Do 2021. godine napravljeno je 10 prototipova i 6 serijskih aviona.   MiG-35 dolazi u varijanti S (jednosed) i UB (dvosed)   Na ovom avionu je značajno poboljšana avionska oprema, avionski sistemi i naoružanje. Integrisan je novi   radar   sa   faziranom antenskom rešetkom . MiG-35 poseduje mogućnost preciznog vođenja ubojnih sredstava na ciljeve, preciznim lociranjem istih pomoću jedinstvenog optičkog sistema. MiG-35 je osposobljen za samostalno izvršavanje više

  Porodica oružja "Val" ima nekoliko vrsta malokalibarskog oružja. Većina njih se zasniva na jedinstvenim događajima koji se ne koriste ni na drugim mestima u svijetu. Automati i puške "Val" imaju niz osobina koje ih razlikuju od okruženja ostatka oružja. U vreme povećane konfrontacije između SSSR-a i SavezaSjedinjene Države, kada je geografija aktivnih ratova i oružanih sukoba već bila prilično obimna, a mogla se čak i proširiti u svakom trenutku, razvoj novog oružja bio je relevantniji nego ikad. Sve je bilo značajno: od nuklearnih podmornica do malog oružja za blisku borbu. Puška "Vintorez" razvijena je 1970-ih i usvojena je krajem osamdesetih godina. Prvi koji procenjuju njegove prednosti bili su oficiri KGB-a, izviđačke jedinice, dielovi trupa Ministarstva unutrašnjih poslova. Pored tihog pucnja, puška "Val" se takođe može sakriti. Da bi ste to uradili, uklonite optiku, prigušivač i kundak. Demontirana puška uklopiće se u normalan kofer ili

  T-90   je ruski   glavni borbeni tenk   treće generacije, nastao daljim razvojem starijeg   T-72 .Na početku 3. decenije   21. veka   trenutno traje proces njegove modernizacija na nivo T-90M "Prorыv -3. Koristi ga još i vojske Indije, Alžira, Azerbejdžana, Turkmenije i Ugande, a u najavi su prodaje i drugim državama.   T-90 sa motorom od 810 konjskih snaga su uvedeni u maloserijsku proizvodnju   1993 . godine, bazirani na prototipu označenim kao   T-72BU . T-90 je razvijen u Ruskom projektantskom birou Kartsev-Vendiktov fabrike   Uralvagonzavod   u   Nižnjem Tagilu . T-90 je opremljen eksplozivno-reaktivnim oklopom (ERO) novije generacije Kontakt-5 koji je postavljen po kupoli i telu tenka. Dve varijante,   T-90E   i   T-90S   su namenjene za izvoz.     Godine 1999. pojavljuje se nova verzija tenka, na kojoj je ugrađena potpuno varena kupola sa eksperimentalnog tenka ' Objekat 187   umesto originalen kupole T-90. Ovaj model je nazvan T-90 „Vladimir“ u čast glavnog projektan

  Bereta 92   je   italijanski   poluautomatski pištolj konstruisan 1975. godine u fabrici Pjetra Berete. Pištolj Bereta 92 se odlikuje visokom izdržljivošću, kvalitetom i pouzdanošću što ga čini jednim od najzastupljenijih pištolja na svetu, takođe Bereta 92 je svoje mesto pronašao i kao službeno oružje u mnogim vojskama i policijama sveta. Danas se Bereta 92 proizvodi u brojnim zemljama lokalno pod licencom, a   Oružane snage SAD   su ga usvojile pod imenom M9.   Bereta 92 je dizajnirana tako da se okvir sa municijom može lako stavljati i vaditi iz pištolja kao i jednostavno čišćenje oružja. Tvrda   hromirana   cev je zaštićena od korozije. Dobra preciznost Berete 92 osigurana je i prilikom korišćenja prigušivača.Time se Bereta uvelike razlikuje od   Brauningovog   kompleksnog dizajna cevi.   Standardni okvir za Beretu 92 je kapaciteta 15 metaka ali s obzirom da u pojedinim zemljama postoje zakoni koji ograničavaju taj broj na 10 metaka, kompanija je bila primorana da radi izvoza na

        Zastava M57   (popularno " Tetejac ") je poluautomatski   pištolj   kojeg je u bivšoj   Jugoslaviji   proizvodila firma   Zastava Oružje   (tada zavodi Crvena Zastava). Riječ je o kopiji   sovjetskog   pištolja   Tokarev TT-33 . Pištolj je prihvaćen   1957 . dok se masovno počeo proizvoditi   1960 . godine. Bio je službeno oružje u   jugoslovenskoj vojsci   i miliciji.   Tehničke razlike između jugoslovenskog i sovjetskog pištolja gotovo su neznatne, a najznačajnije su da M57 koristi okvir kapaciteta devet, a TT-33 kapaciteta osam metaka. Veći kapacitet okvira je razlog za nešto većeg rukohvata kod M57. Takođe, vodilica povratne opruge se kod Zastavinog modela sastoji od dva dela.   Pištolj koristi municiju kalibra 7,62x25 TT dok je   Zastava Oružje   tokom   1970ih   počela proizvoditi sličan pištolj koji je koristio municiju 9x19 luger. Reč je o modelu   Zastava M70 .      

Zastava M70   je   automatska puška   domaće proizvodnje,   kalibra   7.62x39mm . Funkcioniše na principu pozajmice barutnih gasova. Proizvodi je preduzeće   Zastava Oružje   iz   Kragujevca . Izrađena je u modelima M70, M70A, M70B, M70AB, M70A1, M70AB1, M70AB2, M70AB2N-PN i M70B1N-PN. Nalazi se u naoružanju jedinica   Vojske Srbije   kao i jedinica   MUP Srbije .   Nastala je kao   jugoslovenska   varijanta popularne   sovjetske   puške   AK-47   „Kalašnjikov“, koju je konstruisao   Mihail Timofejevič Kalašnjikov   1947 . godine. AK-47, u originalnoj verziji AKM [1] , počela je da se koristio od   1949 . u tadašnjoj   Sovjetskoj armiji .   U familiji 7,62 mm nalazi se i puškomitraljez M72, koji je izrađivan i u varijantama M72B, M72B1, M72B1N i M72AB1. Mada koristi zrno istog kalibra kao i M70, puškomitraljez M72 koristi metak sa većim barutnim punjenjem zbog čega ispaljeno zrno ima veću početnu brzinu.   M70 namenjena je za neutralisanje i uništavanje neprijateljske žive sile, vatren